Fiber optikler, verileri ışık yoluyla iletmek için kullanılan ince cam veya plastik fiberlerdir. Bir fiber optik kablo, uzun mesafelerde ve yüksek bant genişliğinde bilgi iletebilen bir dizi optik fiberden oluşur. Bir fiber optik kablonun ana bileşeni, çekirdek ve kaplama olmak üzere iki bölümden oluşur. Çekirdek, ışığın içinden geçtiği gerçek cam elyaftır ve kaplama, ışık sinyallerinin elyaftan kaçmamasını sağlamak için çekirdeğin etrafına sarılır.
Fiber optiğin tarihçesi
Fiber optik teknolojisinin ilk başarılı uygulaması 1956'da gastroskobun icadıyla geldi. 1960'larda bilim adamları telefon ve televizyon sinyallerinin fiber optik aracılığıyla nasıl iletileceğini keşfettiler. Günümüzde fiber optik kablolar, birçok iletişim biçimini uzun mesafelerde iletmek için ana araçtır.
Tel kablolara göre avantajları
- Daha yüksek bant genişliği
- Daha ince ve daha hafif
- Elektromanyetik girişim yok
- Daha az zayıflama
- Daha düşük bakım maliyeti
Fiber optiğin temel dezavantajı, kabloların kurulumunun pahalı olmasıdır. Ayrıca telden daha kırılgandırlar ve eklenmesi zordur.
Fiber optik türleri
Tek modlu ve çok modlu iki tür fiber optik kablo vardır. Mod, basitçe, ışık demetinin gittiği yolu ifade eder.
- Tek mod lif ince bir çekirdeğe sahiptir ve ışık sinyalleri, yanlardan sıçramadan doğrudan fiberin aşağısına hareket eder. Bu, daha az zayıflamaya neden olur ve sinyalin uzun mesafelerde gitmesine izin verir.
- Multimode lif tek modlu fiberden beş ila on kat daha büyük bir çekirdeğe sahiptir. Çok modlu fiberin genişliği nedeniyle, birden fazla ışık sinyali aynı anda fiberde hareket edebilir, ancak bu, sinyallerin iletilebileceği mesafeyi sınırlar.
Fiber optiğin kullanım alanları
- İnternet kabloları
- Bilgisayar ağ kabloları
- Kablolu televizyon yayını
- Tıbbi cihazlar
- Telefon kabloları