Dinamik veri yapısı (DDS), bir programcının tam olarak ne kadar bellek kullanıldığını kontrol etmesine olanak tanıyan, boyut olarak büyüme veya küçültme esnekliğine sahip bellekteki bir organizasyon veya veri koleksiyonunu ifade eder. Dinamik veri yapıları, kullanılmayan belleğin gerektiğinde öbekten ayrılması veya ayrılmasıyla boyut olarak değişir.
Dinamik veri yapıları, programcıya yazılım programlarının bellek tüketimini ayarlama esnekliği sağladıkları için C, C ++ ve Java gibi programlama dillerinde önemli bir rol oynar.
Dinamik Veri Yapıları ve Statik Veri Yapıları
Dinamik veri yapıları, statik veri yapılarının (SDS) aksine durur, burada ikincisi durumunda yapının boyutu sabittir. Statik veri yapıları, sabit sayıda veri öğesinin depolanması için idealdir, ancak dinamik veri yapısının, gerektiğinde ek bellek tüketme veya mümkün olduğunda gelişmiş verimlilik için belleği boşaltma esnekliğinden yoksundur.
Sonuç olarak, veri öğelerinin sayısı önceden tahmin edilemediğinde dinamik bir veri yapısı kullanılmalıdır. Dinamik veri yapılarını kullanmanın olası bir dezavantajı, bellek tahsisi sabit olmadığından, yapının izin verilen maksimum bellek sınırını aşması durumunda taşma olasılığı veya veri yapısı boşalırsa yetersizliktir.
Bu sorunların oluşmasını önlemeye yardımcı olmak için, programcının dinamik bir veri yapısındaki veri öğelerinin boyutunu ve konumunu sürekli olarak izlemek için kontrol eklemesi gerekir.